1
Yorum
1
Beğeni
0,0
Puan
604
Okunma
ve bu kente yalnızlık çöktüğü zaman
kör kütük çekip gider kalabalıklar
ve insanlık yücelir nasırlı parmaklardan
kanlı çiçeklerle maviyi yakalar
az önce yanımda bir arkadaşım vardı
hangi gruptansın diye sormadan
ve az mı güldük seninle bir çocuk gölgesinde
geçmişten toz bulut uykulardı
şeker satan amcaların ülkesinde
çocukluğum yalnız kaldı
sevgileri ucuza alanların ülkesinde
geçmiş onu elimden aldı
ve sen gittiğin zaman
büyürdü kalabalıklar
ve dibe batardı ardından
gurbet penceresinde korkuluklar
beni çağırsa derdim
bahçede yoksul fenerim
beni alsa balıklar
getirse geri
ben neleri bıraktım geride neleri
bilsen ellerin filiz kokar
ve her sabah duaların yalnızlığında
yalnız duvarlara bakar
o eski arkadaşımı çağırırım
bulutlar arasından
Cevap Yaz