. . .

Yaşayamadığımız günlerin hatırına;
çağlayı erik olmadan indir dalından
üzümü korukken yol ekşi ekşi
elmaya karışma kiraza dokunma
böğürtlenlere teğet geç
bekle kızarsın
kan olsun beyaz gömleğin

Babanla bin kere güreş tut göçmeden
pazuna güvenmeden
anneni onbin kere öp hayattayken hazır
olaki bulamzsın bakmak için bile
hergün doksandokuz kere selam ver zevata
üç beş kedi bir o kadar köpek besle sokaklarda
martılara simit atma balık serp

Akşam serinliğinde çık yedi tepeli şehre
serinde deli deli eserken rüzigar
uç Galata’dan Balat’a
oradan Ayasofya Sultanahmet
yürü Gülhane’den Sarayburnu’na
bin köpük bırakan ardından bir vapura
ver elini Kızkulesi
Üsküdar nazlı
Kuzguncuk seçkin
Beykoz’a doğru kıvrıl sahiden
var çayırına devril

Yuşa’dan bak karşıya
Sarıyer havalı
caka satıyorken Etiler Bebek
boğazın birleştiği yere odaklan
göreceksin ki
birleşen gözlerin izi kalmış yakamozlarda
Şimdi İstanbul telaşlıdır
suriçi cıvıl cıvıl
Eminönü hıncahınç
herkeste ayrı bir sevinç

Emirgan korusunda sincap geveze
Belgrat’ta beyaz tavşan zıpzıp
dizeler kağıda dökülürken
kim demiş sadece trafik dura kalka
herşeyimizle yapışmışız etle kemik

Devasa binalar müstakilleri
kodamanlar zayıfları
güçlüler güçsüzleri ezer
nasıl bir şehirsin canına yandığım
büyüyen diğerini yemeden semiremiyor
her melaneti yapıyor bir diğerinede
kendine iğne batsa yediremiyor
:
Yunus ça