Ansızın uyanıyorum
geç kalmışlığın arefesinden
gideceğim yere varamamışlığın
ertelediğim ötelediğim her ne varsa
gelip yapışıyor kalp ağrısına leylaklar
çekip alıyorlar içime saplanan ağrıları cerr a h h lar

Esrik bir gün dönümüne denk geliyor vedalar
ardım sıra su boca edenler el sallayanlar
gözlerinden damlaların firarına müsade buyuranlar
boğazımdaki yumrunun sadrımı zorlayan ağırlığın
elbette bir hikmeti var içimin yangınlarının
kuşlar a h h kuşlar siz yokmusunuz siz
durup durup aklımıza göçleri koyanlar

Az değil kolay değil başa gelenler çekeceğiz
çokça ağlayıp zaman zamanda güleceğiz
zor olan ne için kim için ne şekilde öleceğiz
tatlı canı veririz nasılsa en sonunda öleceğiz
asıl soru;
nasıl yaşayıp ve ne şekilde dirileceğiz

Hayat biter sona yaklaşırız yavaş yavaş
en nihayetinde sona erer son savaş
mazlumla zalim ölenle öldüren haklıyla haksız
aynı olur mu hiç biri kanatlanır acısı diner
zalimin hesabı çetin ne duyan olur nede dinleyen
. . .
Durup durup uçasım geliyor
işte bu yüzden sevdalıyım;
. . .
’Kuşlara Takılıp Gidiyor Aklım . . .’
’Kuşlara Takılıp Gidiyor Aklım . . .’
’Kuşlara Takılıp Gidiyor Aklım . . .’
:
Yunus Beypınar