. . .

Üşüyen adamakıllı sıcak döşek arayan
soğuk vücutlar
küreleyen öteleyen höreleyen
tüm canlılara
bağıran çağıran haykıran
çocuklara
dünya’nın insanın suratına tokat atan
lakin duyaramayan tek lisan
Vatansız yoksul kimsesiz
kimi zaman denizde boğulan
aç kalan sürülen horlanan

Oturup şöyle erkekçe konuşalım;
savaşla kıtlıkla soykırımla
hatta denizle
mülteci düşleri tabir edelim
ecelle ölümü hak eden oturup beklesin
hak edemeyen hemen ölsün
ayakları taşımasın vücudunu
dip yapıp kalsın
yem olsun köpekbalıklarına
.Ben bildim ondan geldik
ona döndürüleceğiz
Amenna . . .

Yeşil gözleri çimen
mavi gözleri deniz
sapsarı saçları başak
savruldukça yaşasın
karadır bahtları lakin
.Çırpınmasın boşlukta ayakları
arada kalmış kavmin
yazık olacak

İnsanlığınızla beraberim
yolları tutun dönenleri yürütün
korkuyu korkutun
uykuyu uyutun
geceyi karartın
ölümü bilen tutar içinde diriltir
.Ki Eshab ı Kehf’lidir
şiirin kalemi
belkide ölümden çok uykuya
bu yüzden isteklidir
:
Yunus Beypınar