14
Yorum
17
Beğeni
5,0
Puan
1727
Okunma

Aldım başımı gidiyorum artık
Elimde valizim
üç beş parça eşyamla..
Bunca yıldan sonra
sonunda..
İnanması güç
alışması
zor buna.
Özenle seçtiğim mobilyalarım
gençliğim
birde
ümitlerim kaldı arkamda.
Benim gitmem!
kalmak istemediğimden, değil ya!
Nasıl kalacağımı,
bilememekten
onca şeyden sonra.
Yürüyorum, umarsızca
Ardıma bakmadan
Nerde duracağımı
hesaba bile katmadan
Suya düşmüş
yaprak gibiyim şimdi.
Öyle savunmasız
Öyle çaresiz
Bana ben yön veremiyorum artık
En fazla
suyun akışı kadar hızlı
En çok
rüzgarın sürüklediği kadar
uzağım şimdi
Boş bir mekanda yankılanan
ses gibi
rahatsız ediyor
geçmişim beni.
Hayat dediğin
küçük bir deniz köpüğü
Aşk dediğin
Koca bir yalanmış çünkü.
Zülfiye ERDOĞAN
5.0
100% (16)