Birlikte gülerdik seninle..
Hem de!
ne gülmeler..
Görenler, anlam veremezdi.
Üstelik, kızarak bakarlardı halimize
Sanki onlar, hiç genç olmamış gibi.
O zaman, daha da çok gülerdik, nedense!
İçi boş cümleler kurardık durmadan
Hani maksat
Muhabbet olsun diye
Olurdu da..
Hem de! ne mubabbet..
Bütün dertler unutulurdu o an
Şarjı bitmiş telefonlar gibi buluşur
Neşe doldururduk içimize.
Tekrar görüşene kadar
İdare etsin diye.

Sonra bir şarkı duyar
Hüzünlenirdik de.
Birlikte ağlardık seninle;
Sessiz bazen
Bazen hüngür hüngür
Sanki yarışır gibi.
Teselli bile ederdik birbirimizi.
Hoş! kelin ilacı olsa
Kendisine sürerdi.
Sonra yine gülerdik deli gibi
Çoğu anlamsız şeylere.
Arada birde, filozof kesilirdik
Her şeyi, bilirmiş gibi.
Siyasetten bile konuşurduk bazen
Hastalıktan.. sağlıktan..
Bide aşktan.
Ben en çok
Asırlardır gündem de olan
’Bu ülke nereye gidiyor böyle’
Cümlesine gülerdim.
Hani! yolunun üstündeyse:
Giderken, beni de bıraksın derdim.
Şaşkın şaşkın bakardın yüzüme.
Herkes, günün muhasebesini yaparken gece
Biz günü anlatır
Tekrar tekrar gülerdik yine.
Sabah uyanınca ilk iş, mesaj atardık birbirimize
Hatta! bir keresin de
Yazdığım müstehcen mesajı, eşin gördü de
Gülmenin dibine vurduk böylece.
Ne günlerdi be..

Hele bi aklımıza esmeye görsün
Vakitli vakitsiz çalardık zilimizi
Sıraya bakmazdık hiç
Yeter ki
görmek isteyelim birbirimizi.
Göz göze gelmek bile yeterliydi
Benim karnım ağrırdı gülmekten
Senin ne yaptığını
Söylemiyim şimdi.
Geçen gün seni gördüm de..
Bu kez uzaktan
Hem de! tesadüfen
Neredeyse görmeyecektim
O an oradan geçmesem.
Birlikte......
Çok gülerdik seninle..
Sonra ne oldu bize?
Biraz fazlamı büyüdük ne!
Yaşlandık mı yoksa?
Sakın!
nazar falan deme bana
Hayat mücadelesiyse, en tilt olduğum şe
Üç günlük dünyada.
Bahaneleri, at artık bir kenara
Biraz tevekküle
Biraz da, kadere bırak kendini.
Hadi,
Tamda kaybettiğimiz yerde
Tekrar bulalım birbirimizi.

ZÜLFİYE ERDOĞAN