Yerine kimseyi sevemem derdim;
Yanlış anlama!
Yerine sevmiş değilim.
Yalnızlık korkusu sanırım benim ki
Bana,
gönül koymuyorsun değil mi?

Ara sıra..
Unutuyorum seni.
Dalıyorum günlük işlere
Güldüğüm de oluyor sık sık
Hatta!
Geçenlerde..
Eski dostlarla buluşup, konuşurken
Kahkaha atmışlığım bile var.
Bazen!
Sanki seni
Hiç kaybetmemişim gibi yaşıyorum.
Gören!
Hiç derdim yok sanır
O boyutta yani
Bana,
Gönül koymuyorsun değil mi?

Hatıraları
Mücevher saklar gibi saklıyorum
Anılar hâlâ çok taze
Ama devam ediyorum işte
Yine de.
İlk haberini aldığımda
Nasıl üşüdüğümü
o ürpertiyi
Hiiç unutmadım.
Dünyanın sonu geldi sandım
Kıyamet dedikleri
buymuş demek ki diyordum içimden
Durmadan,
Artık bir daha
Saçlarımı taramam sanıyordum
Makyaj bile yapıyorum, biliyor musun?
Şıkır şıkır giyinip
Düğünlere gittiğim de
olmuyor değil.
Tamam, ölenle ölünmez
İsyan etmek bize düşmez
Biliyorum,
Ama bu yalnızca kabulleniş değil
Ben bildiğin,
hayata devam ediyorum.
Nedense
hiç acı görmeyenlerden
Daha fazla bağlıyım, yaşamaya
Sinemaya yalnız gitmek te
Başka bir keyif veriyor insana.
Koltukları yeniledim bu ara
Bugün perde siparişi de verdim
Yeni halılara uysun diye
Sahi sen!
Tv.lerin ünitelere konduğunu da görmedin değil mi?
Olsun..
Bende,
pembe panjur hiç görmedim ama,
Gizli oluyor panjurlar şimdi.
Böyle söylüyorum diye bana
Gönül koymuyorsun değil mi?

O çok sevdiğin begonyalardan aldım
Akasyalarla doldurdum bahçeyi
Çimleri,
Senin kadar, güzel biçmeyi bile öğrendim.
Sardunyaları soldurdum
özür dilerim.
Unutmadan söyliyim
Akvaryumunuda komşuya verdim
Biliyorsun,
Ben bu işlerle hiç ilgilenmedim.
Onlar çok daha iyi bakar eminim.
Giysilerini, vermek gerekliymiş ama
Veremedim.
Sen kırışıklığa tahammül edemezsin bilirim.
Hepsi ütülü duruyor yerinde
Aramızda kalsın..
Açıp açıp bakıyorum, her gece.

Dağınıklığını öyle özledim ki:
En çok da
Herşeyin yerli yerinde olması bozuyor sinirlerimi
En çok
o zaman özlüyorum seni.
Böyle söylüyorum diye bana
Gönül koymuyorsun değil mi?

Ne kadar vurdumduymazsın deme
Dünyanın
en hassas insanıydım ben önce:
Şimdi, böyle bakmıyorum hayata
Biliyorsun, senin payın çok bunda.
Ölümden büyük acılar,yaşattınya bana
Yaşarken daha.
Yoksa!
Kalırmıydım senden sonra
Bakarmıydım bu dünyaya.

Haa bu arada, muhabbet kuşlarının kafesini
Bilerek açık unuttum;
Nasılsa, artık buna engel olamazsın değil mi?
Fırsatçılık yapıyorum diye bana
Gönül koymuyorsun değil mi?

Terastaki kahve sohbetlerimizi
Dertleşerek bulduğumuz çözümleri
Sahildeki uzun yürüyüşlerimiz
’Olsaydı’
Çok özlerdim.
İyi ki hiç yapmamışız...
Belki sadece
Mutluluğa nankörlük tü seninki
Yine sitem ediyorum diye bana
Gönül koymuyorsun değil mi?

Bana hep,sözlü gibi başlayıp
Yazılı gibi bitirme derdin.
Ne söyleyeceksen direk söyle
Şimdi anlıyorum, ne demek istediğini.
Yaa..
Baştan biraz hava attım ama
Dayanamıyorum yokluğuna
Hiç sorma!
Dokunsa
Ağlarım.
Dokunmasan..
Dedim ya
Sorma..
Söz vermiştim, mutlu olmaya ama
Sensiz olamıyorum diye bana
Nolur!
Gönül koyma.

ZÜLFİYE ERDOĞAN