Hakaret içermeyen öfkenin adıdır şiir
Yahut karşılık gözetmeyen muhabbetin rengidir
En çok da herşeyde ki güzelliği farketmenin meydanında kendini gösterir
Denildiğinden beri şiir işçiliği yapıyor
Kelimelerden gökyüzü inşa edip
Hiç olmanın tadını çıkarıyorum
Güneşin bir yarınla başlayacak olması yetiyor
İç cennetimde huzura kavuşmak umudu da cabası
Ben türkü mırıldanıp ayakkabının arkasına basan adamdan yanayım
Haksızlığa nara sallayıp incelik göstermeyi kale almayan
Yani sokakta dondurma yalamayan
Her evin içini kendi mahremi bilen kızlardan yanayım
Ben şiirden yanayım işte
Kimseye yama olmak derdim yok
Yaram da yok gocunacak
Ama yaraları sarmada pek ustayım
Çünkü ben şiirden yanayım


Bir mevsimin her güzelliğini görmek için
Bir gözünü kapatmalısın demiş annesi
Açık gözünle baktığın umudu
Kapattığın gözünle kalbine yarın kılmalısın
Çünkü demiş annesi
Sen bu bu dünyanın baharı
Benim yarıştığım sevdamsın
Şimdi aç kanatlarını uç ve
Fazla uzaklaşmadan göğümde süzül
Bir mavi tutsun seni
Bir türkü koklasın
Bir şair fotoğraflasın
Bir ressam da çizmeyi aşmadan konuşsun
Ben dualarımla seni söylüyorum
Her tebessümünü seccademe serip
Seni bana verene şükrediyorum
Demiş annesi