Sonra , nedenlere saklıyoruz kırıntıları...
Keşkeler sarıyor dört bir yanımızı...

Oysa kuşların kursağına gitse ...
Üzerine bir yudum da su içse...
Allah’a şükredercesine,
Mutlu uyanır mıyız biz ?

Olmasa da olur aslında...
Ben doymasam da olur!
Sen yanımda olmasan da,
Dünya dönmese de,
Güneş doğmasa da olur da...
Olmazlar can yakıyor be usta !

İlham olan güzelliği sarabilmek.
İçine sığacakmışcasına sinene basabilmek.
Söndürür gibi deniz fenerlerini,
Zifiri karanlığının müptelası olmak.
Kor ateşi yar yerine sarmak gibi...
Nefesini nefes bilip soluklanmak benimki...

Korkma , korkutmasın düşlerim seni !
Ölüm gelmeden , kanatların incilerini dökmeden.
Acıyan , sancıyan her zerremi ben O’na teslim ettim usta !

Kimsem yok , karaya vuran Yunus bil beni !
Yönüm yok , yörüngem kayıp , acziyet içinde ...
Bitik , bi’ çare kıyına sığınmış bekliyorum usta...

Yol göster !
Akıllanırım belki...
Ya da boş ver sen beni...

Yürek yangını bu !
Söz dinlemiyor ki...




Yunus Özkan


6.9.2015 01:40