Sahipsiz bir düş gibi utangaçtı hayallerim
Sıcaklığını arıyan bir yürek peşinde koştu
Söylenmeyen bir masal kadar yalnız kalmışken
Çıka gelen bir Sesin sahibine tutuldu kaldı...

Hayatın çıkmaz sokaklarında kaybolmuşken
Uzaklardan bir ses yol gösterdi gözlerime
Işığı oldu Şiirlerimin içlerinde kayboldu
Yitirdiğim mutsuzluklarımın güncesinde aşk vardı

Kanımın daha hızlı aktığı dünyada insanlık adına
Esen rüzgarların taşıdığı kırık umut taneciklerine
Sahip çıkıp can veren bir çift güzel göz vardı artık
Kimsesizliğim son bulduğunda üzülmek içimden gelmedi

Şapşal bir tavır almıştı yüzüm , içim içimi kemiriyordu
İmkansız dediğim bütün düşlerim geçmişten çıka geliyordu
Ben hiç böyle sevmemiştim kimseyi , sevilmemiştim oysa
Oysa sevdiğimi sanmışım yıllarımı boşa harcamışım...

Dünya Durmuştu sanki benim gözlerimde
Herşey Gözlerine Bakınca Bir başka
Sevgiye inanmayan yürek kapıldı aşka
Kimleri yaktım Kimler yandı Yanıbaşımda

Aşka insafsızlık yapmışım , basit bir hayal sanmışım
Şimdi Bir tek sen dizlerinde uyut beni , okşa huzur içinde başımı
Sarıl sahipsiz kalan kollarıma sonuna kadar açık sana
Sabredecek bir tek an yok artık , sar beni ; aşkla...


Seninleyken çocuklasıyorum , ele avuca sığmıyorum
Bu güne kadar sahip çıkamadım çocuksu hayallerime
Ve çıkan olmadı senin gibi , Çocuk Kalbim Avuçlarında
Sığabilirsem ...
Tutabilirsen ...
Ve beni sevmeye devam edersen

Sadece Sen benimsin
Uslanmaz yüreğim uslandı artık...
Bak !!!
Seninim...

Yunus Özkan