‘ Fazla zamanıda yok insanın ,
bugün bitti yarında şüpheli… ‘



Kötü ile iyi arasında bir seçim yapmak gerektiğinde 

yufka yüreğindeki merhamette,

inancında buldum kendimi.
Doğru yolu bana gösteren olduğun için 

başım önümde. 

Kursağımdan geçen her helal lokma için 

teşekkür ederim babam.

Yıllara bir bir veda ederken 

ömrümden geriye ne kaldı?
Dağlar yüreğime bile gölge etmedi 

Sen öte yüzü niye erkenden gittin?
Sızlar içim, 

içimde eksik kalan dünyalar var. 

Vedalar niçin?
Dizlerim acımaz artık 

ama yüreğim kanıyor babam.

Zaman, mekân içinde kalan bir ben miyim sanki? 

Yüzündeki tebessümü arayan 

tek yavrun ben miyim?
Gözlerimdeki çocuğu yok etti gidişin, 

boğazımda düğüm.
Yağmurun altında ağlamayı 

sen öğrettin bana babam.

Senin yaşadığın hayatı 

bu dünya mı kaldıramadı?
O soğuk kış günü 

yediğin mandalinanın kokusu bile burnumda.
Isınmak bir yana,

yüreğimi köz edene kadar yaksam ne fayda?
Gökyüzünden bak… 

ne çok özledik seni babam.

Sensiz geçen bir hayatın 

tam ortasında kalakaldım.
Yokluk içinde 

sevgiyle büyüttüğün çocukların,
Elini tutup gezemediğin, 

adını yaşatan torunların var.
Bitmeyen dertlerin dünyasında 

seni çok özledim babam.

Yunus Özkan