Kimseye değil geceye sorun beni...
En iyi o tanır...
En iyi o bilir beni...

Karanlık sokaklarımı...
Aydınlanan yanlarımı en iyi o bilir...

Geceye sorun beni...
ışık görmeyen gizlerimi o bilir...

Kapılarımın ardında ne sakladığımı
Mum alevi gibi titrediğim gölgeni bir tek o bilir...

Geceleri sokak lambası altında ,
camına nazır göz kırpmadan baktığımı en iyi o bilir...

Korkularımı , sevinçlerimi nasıl yaşadığımı
Aydınlıklardan karanlığa düştüğümde ilk o gelir...
Özlemişcesine , beklercesine , üzerimi örtercesine ...
O benimledir , beni en iyi o bilir...

Çoğu insan korkar ondan...
teslimiyetin yoksa ürkütür seni...
boş sokakların keyfi o gelince zevk verir...
Sessizlik onunla birlikte can bulur...
Sensizliğin sokağına düştüğü an gecedir...


Senin odanın ışığı yanınca...
Saklanırım gecenin karanlığına...
Bir aşk bu kadar sessiz ve derinden ,
bir tek onunla yaşanır ya...

Hayat bulur gizlerinde aşk...
Aşk hissetmektir ya...
bir tek kendinle baş başa kaldığında
Sarar senin etrafını...
Uyutmaz seni , aşkı sarar nefesine
Solursun , kalbin yanar
yükselir soluğun...
titrer için ...
Ateş böcekleri gibi
Çıkarsın haykırırsın...

Huzurun kaçınca ...
Arabesk bir şarkı vurur !
Susturamazsın gece içer seni...
yaşarsın çekilir için , yaşamak yanmaktır oysa


Aşka düşte gör !
Gece düştüğünde şehrine...
Sokulursun iç sesine...
Mutlu olmayı istemek yetse...
yakarsın geceyi bile...

ne sen bunları okudun ne ben yandım böylesine...
ben geceye aşıktım , sen tutkun kaldın bensizliğe.
İnancına yağan yağmur olsam düşmeden kururdum gecende...
Gün doğmuyor o yüzden sevgime...


Sende bir gün düşersen aşka...
Sevme geceyi...
Senden sonra O benim sevdiğimdi...

Seni paylaştım ya ...
bari bırak ,
yalnız o kalsın benimle...


Yunus Özkan

31.07.2013 23 ; 44