zor alışmak sensizlikte bir geceye düşen gölgende ezilmek
zorlukların en zor sahnesini yasatıyorsun
özgürlüğe düşen suretinde zemheri geceleri yaşatıyorsun
say bitişinden ardına çizdiğim günlerin hecelerini

titrek hallerim ürkek bir yutkunuş ile sarsılıyorum
asilik benliğini zapdetmişcesine dışlıyorsun sevgimi
ey sevgili kime ne ettimde eziyorsun yüreğimi
gidişlerini izlemek zor ardından bakmak çok zor

kime gidip dert yanayım ? söyle kimin omzunda ağlayayım?
severken ayrılmak ne zor şeymiş sevgilim , biz ayrılmayalım.
ölüm soğuk yüzünü sürüyor yüzüme , söyle bu gidiş niye
sevdana yazdığım kırdığın düşlerime geride bırakıyorum

hadi dön sevgisine ömrümü ektiğim güzelim
yeniden başlayabiliriz , yeniden eski günlere dönebiliriz
özlüyorum seni, sen olduğun için seviyorum sevmelerimi
kim ne derse desin bırak gel gözlerine hasretim sevgili

umarsızlık duvarın aşılmaz mı artık
gitmelerinin yönü değişmez mi bana doğru
gelemezmisin gittiğin gibi yüreğimdeki yerine
alıştığın serserine dönemezmisin sevgili

sen saklı düşlerime sahip çıkan güzel gözlüm
elem yakışmaz bize , gitme düşme ellere
hasretinle bırakma aşkımı , son dileğim sendin
gittin; hayat zor , ölmek zor , nefes almak çok zor

anlamsız cümlelerim , senli sensiz hayallerim
karardı gözlerim... sana yeniden doğuyorum...
belkide benliğimi öldürüyorum , bilmiyorum
zor olduğunu biliyorum ama seni çok seviyorum...




Yunus Özkan


’ SaiiRLeRiN eN eFeNDiSi’