Kendini sessizliğe adayan biri
Harflerin gidişatına bakmaksızın ve
Kelimelerin hangi içten çıktığına
Cümle kuran adamın aklının ucuzluğuna
İthamda bulunmaz

Şiir yapışmış dilini
Ağzının içinde evirip çevirip
Varını yoğunu konuşur

Ben der biz kimlikli her yücelten
Alkışların alnını karışlayalım ilkin
Aşk kısas isterse ki ister
Aşık olup öyle yaşayalım

Adımıza basılmış bir mutluluk olsun para
Beynelmilel kabullerin yalnızlığı kadar
Her kesede taşınsın
Gönül görücüye çıktığında
Gitsin bolca alsın alınsın

Düzeltiyorum
Mavinin sınırlarını yeniden
Denizin ve göğün öpüştüğü yerden başlatıp
Sessizliğini kimseye sıçratmadan

Ölebilmeyi bilen adamın en içine kadar getiriyorum
Kimse durduk yerde bulanmasın
Baktığımız herşeyi içemeyiz
Mükerrer olanın isyan kataloğunda yoktur yeri
Kim kadar olduğumuz anlaşılsın diye
Yaşıyorken
Hapşırmak alamet sayılmaz çünkü

Niyetimiz kadar nüfuz ettik diyelim
Kim alçaklığının aklını suçlayıp
Günahını silebilir
Ve perdelerini açıp içinin kiriyle
İnsan içine çıkabilir

Ben mesela ileride sokağın sapağında
mesela kimin meselası olacağımı
Bilip susacak kadar cesur biri değilim
Yarın bitebilir ihtimalini hiç iplemeden
Dünlerin uzağına yakınına gidip gelirim
Hasılatım olmaz bu yüzden
Bu yüzden muteber biri değilim

Benim hikayemin hitabı ben değilsem
Münafık olurum birkaç çeşit konuşur
Hiç bulamayacadığım huzuru ona buna
Kırık leblebi karşılığında dağıtan olurum
Ama hikayemin hitabı ben isem
İyi olur
Sevinirim...