Evimde Çam Ağacı
Kederde ve tasada
Moralimin ilacı,
Huzur sunan otacı...

Sanırdım ki;
Ağacım memnun/mesrur, yerinden,
Yaşamaz keder/acı..

İlk kez farklı göründü;
Tanıdık değil gibi, gözlerime yabancı
Gariplik var halinde, sanki benden, davacı?

Muhayyileme düşen kareler eşliğinde yudumlarken kahvemi,
Dokunuyorum dallarına;
Ciğerlerime kadar nüfus ediyor kokusu, reçinenin...

Kuşatan atmosferin kıskacın-dayım..
Bir an da ters-yüz her şey…

Sorular perçinlendi;
Yarası mı var, gizli?

Düşmemişti algıma;
Ağacımın bağrında tüten vatan hasreti...

Boyut değiştiriyor düşüncelerim
Köprü kuruluyor aramızda
Bir ortak dil doğuyor..
Katmer-katmer, iğneli yaprakları Haykırıyor hüznünü, sükûtunda;
Ne mümkün hissetmemek
Ruhuma işliyor mahzunluğunda saklı, kederi...

Dalınca derinlere
Dağılır sisler
Ayna tutulmuş gibi bilinir, bilinmezler;
Nakşolur içinize kederin/acının, garipliğin tasviri...

Hadi “AĞAÇ” deyip geç,
duyma/işitme haykırışını!
Bırak kendi hâline;
Görmezlikten gel ıstırabını gücün yeterse…

Öyle tesir etti ki;
Keskin bir kılıcın kıvraklığında kavis çizip geçti hikâyesi;
Yudumladım hüznünü;
Reçine gibi yapıştı içime, yetimliği…

Ayrı düşmenin çaresizliği
Kurşun gibi oturdu yüreğime;
Öyle yaralandım ki...
*
Yurdundan kopartılmış vatansız Çam Ağacı
Dinsin diye bu hasret, her an her dem duacı
Bize huzur sunarken, kendinde hicran, acı..
Hep inler ORMAN diye, edilse de baş-tacı…

"Bülbül neylesin ALTIN SARAYI,
Kanat çırpacağı YURT OLMAYINCA"
...
Belki de bir HİKMET var, sırrı çözülemeyen;
Kimisinin gözyaşı kimilerine rahmet…

Metanet Yazıcı /06 EYLÜL 2015