Çekilse emanetler,
Ne kalır üzerinde...

İdrak et, farkında ol;
Tefekkürü temel al,
Tevazuyu süz edin...

Düşme:
Manada derin,
Ruhta derin,
Özde derin!
Düşme; alçalma değil,
Var olmanın adımı...
Zemin; CAN.. Düşene amâde,
Vazifeli..
Seferber hâlinde;
Bilinen/bilinmeyen
Varlıkların her-biri...

Yıllara meydan-okuyan
ULU ÇINARLAR,
Nereden alır gücünü?
Hangi ağaç, karşı durabilirdi,
Kasırgalara;
Kök salıp boy vereceği
Toprağa sahip olmasaydı?
Ya da hangi toprak, tek-başına
Muktedir olabilir;
Hava-su ve güneşten mahrum kalsa?
Kuru toprağı yeşerten bileşenler,
Ezelden programlı,
Kusursuz ifâ edilir tüm vazifeler...

Bakma öyle yükseklerden..
Unutma, diplerden yükselir her varlık;
Vücut bulmanın ilk evresi,
İlk adımıdır düşmek;
Çoğalır mı, dâneler,
Başak verir mi düşmeden...

Başın dik dursun
Fakat
Uzak tutma gözlerini yerden
Zira topraktır sana en yakın,
En müsemma...
Vefa;
İnsana bahşedilmiş,
En güzel hasletlerden biri;
Köreltme...
Dikkat et bastığın yere;
Ezer gibi, çiğner gibi
Basıp geçme, incitme!
Onunla haşr-oldun,
Ona döneceksin, unutma..
Böyle murâd eyledi yaradan;
AMENNA...
Aç yelkenini İÇ ÂLEMİNE,
Keşfet...
Sen,
Kendini bilemezsen;
Âlemlerin RABBİNİ
Nereden bileceksin...

10 AĞUSTOS 2015 / Metanet Yazıcı
*