Bir romandım belki
Belki de koca bir kütüphane
Hayatın çamaşır ipinde, pervasızca esen rüzgârla, bir sağa bir sola çevrilendim
Sayfalarını çevirmedim, korktum
Bir sonraki sayfada başıma ne geleceğini hissedemediğim,
Her romanın başında, yeni bir cilt yaptığım halde.
Görenin küçük bir cilt, yaşayanın ise bitiremeyeceği bir romandım
Ben küçük sandığım yaşımda, koskoca bir adamdım


Yıkılan duvarların altında kaldım
Ezildikçe bir satır daha, üzüldükçe bir destana yazdım
Dönüp bakmaya çekinsem de sevgiye
Beni yalnızlığımla bırakan, üst satırdakine yazdım,
Dedim ya, belki bir romanım,
Beklide boşluğa yazanım
Soru sorulmasın ne olur, bir kitabın sol yanındayım.


Koca bir külliyattım, on iki senelik filmin şeridinde
Motorum dönmemekte, merceğim kör
Paslandım bu gece yarısında
Makinistsiz bir tren gibi, son sürat gitmekteyim
Menzil belli, durağım yok,
Ardımdan elinin içindeki çizgileri dahi gösterecek yok
Yokluğun tadıldığı bir kitapta, sevginin adı bile yok

Ben figüranı çok, kahramanı yok bir romandayım
Ama yinede bir romanım
Ve bir daha sevemeyeceğim sevgilinin, son paragrafındayım.


Ünal
08.03.2008