Küçük kızın kaybolan gözyaşları okul önlerinde güven
Omuzlarında vatan ağırlığınca vatandaş sevgisi
Ekmeğinin ardında giyindiği tehlike,
Sokaklar delirmiş, nereye koşsa ihanet…

Karanlıktan koşar akıl tutulmuşluğu sendromunda kurgu,
Adlarının unutulduğu köşelerde mermi çığlığı burgu…
Kin nasılda yakar ekmeği, emeği…

Bir yanında saçma hayallerini tutuşturan uzaklardan akıl,
Diğer yanda bazukadan alev kusan kan rengi çelik,
Sevinçleri, hasretleri, eriten ses patlar, karanlığa yıkıl….

Yığılır kalır memleketinden uzak ana hasretine yaslı asker, polis…
Ellerinde ülke toprağı yurdunun bir köşesinde,
Siperde arkadaşlığa, yemine, sadakate, silaha dayanır.
Benim tatlı uykumda ölümsüzlüğe uyanır.

Adın unutulmayacak, bağrım yanar, hicranım sende ağlar
Haydi kırık parçalarına dokunalım billur kasenin
Onurumuzu sürelim eskisinden daha güçlü onarılsın gözyaşı damlalarımızdan,
Şehitler kervanını rahmet yağmurları yıkasın.

Tarihe bıraktığımız imparatorluklar yıkılır mı?
Yeniden doğan Güneş’i kim karanlığa geri gömebilir?
" Topluca vurdu mu yürekler..."

Kobani’de kurgulanmış üç beş çapulcu dağla/sın
Emperyalist paryalarca büyük ateşle kurutulan defne ağacı,
Kandırılmış gençlerden kan damlayan kirli bez parçası bağlasın.
Aldin Alverdi 10/08/2015