1
Yorum
3
Beğeni
5,0
Puan
988
Okunma
Ey yolun ahenginde kaybolan nehir,
Sürtük tarlalarının yelesi kısrak fahişelerindeki kin,
Güllerin renklerini yırtıyorsun fırtınalarını güneşe bırakarak.
Arındığın düşlerinde gözyaşı kuleleri grupta denizi döver,
Keşkeşanlar kentine gecenin kasvetini yıkarak...
Kemirdiğin vuslat kafdağında uzatamıyor ellerini,
Tuza, suya ve ekmeğe toksun yürek açlığında...
Hasadın tırpanına bilendi, dumansız köyler yakıldı ardından...
Kangrean ayrılıkları kirli kucağına topluyorsun,
Öç yılanları durduğun yere mezar kusuyor çıngıraklarından…
Ve çekmecelerinden dökülüyor orman yanığı günlükte hatıralar,
Birde çeyiz sandığında kar beyazı gelinliğin duvağın,
Uçurumun dibinde kilidini kaybettiğin anahtar.
Uzanmaz hatırana kirli ellerin artık açamazsın...
pAlto
5.0
100% (4)
Cevap Yaz