mevsim buzula çevirmiş ağaran bıyık uçlarımı
sen gülersin bir yerlerde, zılgıtı düşer ağzımın kıyısına
küflenir kelimeler, kırılır heveslerim
göç eder bütün yazılmış şiirlerim
yüzüme sürgülü şehirlere



kör bir kuşun kanadına kıstırılmış bir aşk bizimkisi
ne kadar beklesekte
ne yolu ne sonu belli
sadece göz altı izlerinde kalmış
uykusuz gecelerde
yağmurların sesinde

kör bir uçuş bu
göğü tanımayan, yere düşmekten korkan
aşk hiç bir yere tutunamamakmış
gözyaşlarımız gibi


şimdi Üç harfe sığdırılmış
ve gamzelerde arta kalan gülüşler
geçmişten gelen mutlu mektuplar gibi
ah alın yazım
sev yanağımı biraz
üfle, gözlerimden yıldızlı küller dökülsün

son göz yaşı son yağmur
yağmuru sevip
şemsiyeyle dolaşmak gibiydi sevdan yüreğimde
oysa suya batardı botlarım
kalbime kadar ıslanırdım
seninleyken güzeldi ve asildi üşümek bile


sana koşmak isteyip geriye gitmek gibi
şöyle hırkanı asar gibi gardroba, geçmişini çıkarsan
tutunsak birbirimize ve yaralarımızı sarsak

gözlerine kavuşur muydu kuşlar?