Görüyor musun yazın ortasında yaprak döküyor ağaçlar
Bir bir veda ediyor süzülen her yaprağa kurumaya yüz tutmuş dal
Benim anılarıma birer birer veda ettiğim gibi

Hayat bu güne kadar neyin karşılığını verdi
Ne sana ne de bana
İsteklerimiz farklı olsa da içimizde hep bir umut yaşattık
Belki de tek ortak yanımız buydu
Bilmiyorum
İçimde tarifsiz bir sıkıntı
Kafese hapis edilmiş bir kuş yüreği
Yıllarca açlığa mahkûmluğuna rağmen ölmeyen

Dileğimle para attığım her kuyu kurudu
Çaputumu bağladığım her dal kırıldı
Soldu çocukluğumda gülen yüzüm
Beklentilerim hiçliğe açılan kapılar ardında
Korkuların derin izbelerinde benliğim
Oysa
Çok değildi hayattan istediğim
Ama olmadı olmadı işte

Sorma bana neyin var diye
Bu güne kadar anlamadıysan boş ver
Yıllardır boş verdiğin gibi
Çıkar maskeni
Unutma görüyorum o maskenin ardındaki yüzünü
Ve neden hala katlanıyorum
İşte onu bilmiyorum
Belki de solumda yeşerecek tek bir papatya kalmamıştır
Nereye baksam hep sahte hep yalan

Ruhum
O çoktan küskün bedenime
Çıkıp gitmesine izin vermiyorum diye
O da anlamıyor beni
Belki bir gün olmaz ama
Ya olursa dediğim
Bir gün ölümüne sevileceğime inanmama kızıyor
Düşününce haksız da değil
Bunca zaman gülen her yüzün
Hançeri sırtımda yerini alırken
Çoktan ölmüş umutlara sarılmak neden

Üşüyorum yazın sıcağında
Ellerim titriyor bedenimi sararken
Saçlarım savruluyor vefasızlığın fırtınası
İçim ürperiyor ne kadar yalnız olduğumu fark ettiğimde
Dilime sürmesem de
İçimde hep bir acı oldu
Gizlediğim yalnızlığım
Sahte mutluluklar ardında
Sorma sakın sorma
Bana ben varım deme
Sen hiçbir zaman olmadın
Olduğun zamanlarda ise hayatımı zehirledin
Artık zamanı geldi sanırım
Kurtulmanın tüm acılardan kederlerden
Ve beni bir ömür takip eden yalnızlığımdan
Ve bir kahkaha atmak
Bu yalan dünyaya değişmeyecek kaderime
İlk kez avaz avaz bağırarak
Uçurumun kenarından bırakıvermek kendini
Bir vedayı onlara laik görmeden
Çekip gitmek bu arabesk hayattan ….