Bir kadın...
Çekmiş tüm yalanlara perdelerini,
Elleri titreyen bir adamı düşünüp, ağlıyordu...
Bir kadın, ah bu sevdası içilesi kadın.

İçmekle bir yere varılmıyordu,
Sevmekle ve hatta ölmekle.

Soyunmuştu tüm umutlarını bir kadın.
ve bu kadın,
bu güçlü kadın,
haddini bilmez bir sabır ile
hıçkırıklar içinde susuyordu.

Ayıktırmıyordu kafasını artık,
bir gün bile hatırı kalmamış kahveler.

Bir kaç şarkının tozunu aldı.
Şarkılar inadına başka, öldüresiye başka çalıyordu
ve gülüşleri öpülesi kadın,
şimdi iklim iklim ağlıyordu...

Uzak değil, ensesinde bir ses.
Aptallığını yeniden yüzüne vuruyordu.

İçinin düşmanı bu ses, intihara davet veriyordu.
Bakıp bakıp kaçıyor pencereden,
sanki kahkahalar savuruyordu.
Ve şu susmak bilmeyen kedi...
Yine bu kadının yalnızlığını paylaşıyordu.

Saçları sahip çıkarcasına sarmış,
Başını okşuyordu.

Kokusunda kırmızı bir gül, papatya
Aklının en ortasında bir adam var ya.
Bu hayaleti kesip kırparcasına,
Saçlarından alıyordu hırsını bir kadın.
Bu kadın, gözleri bakılası kadın.

Ahh adı minik, tutkusu aksi kadın.
Valize koyacağı adamı arıyordu.

Bu haliyle daha çok terk ediliyor,
daha çok kovuluyordu.
ve bu kadın,
bu yolları kesilesi kadın
bir evden değil, iki odacıklı yerden gidiyordu.

Geceyi astarından yırtıyordu sesi
ayakları elleri kadar soğuk nefesi...

" Uyanın! Penceremde bilmediğim yaratıklar var.
Uyanın! Uykumu çalıyor bu yaramazlar.
Uyanın! Başıma bela aldım had bilmeden,
Uyuyun! Neşemi elimden alamazlar... "

Efruz Merve YILDIRIM