İşittiniz mi?
Ne diyor size şanlı komutan?
Kılıcın kalmadığı bu devirde
Kalemin emniyetinde
Zekanın kesinliğiyle
Hatırla diyor, hatırla!
Bu günlere nasıl geldik?
Hatırla bir kurak toprağı
Binlerce kızıl kanla
Nasıl vatan eyledik!

Başının nasıl dik olduğunu hatırla
Kudretini hatırla omzundaki Türklüğünün
Göğsündeki imanla hatırla!
Dilindeki marşınla hatırla!
Hilalin dalgalandıkça
Binbir ayrı korkuyu
Yüz bir yıldır nasıl saldığını
Bir ordu kuvvetiyle
Cehennem azabını yaşattığın düşmanı hatırla!

Uyuduğunda hatırla
Gecenin neden sabahı bulduğunu
Uyandığında, esaretin bir rüyadan ibaret olduğunu
Ve bu geçilmez yurdun
Asıl evin olduğunu
Hatırla!
Aslını, neslini, kaybettiğin kimliğini
Attila’nın kılıcında,
Fatih’in kartal bakışında,
Bir çift mavi gözün
Emrettiği ölümde hatırla!


Ey Türk evladı
Hatırla!
Kardı, borandı.
Hatırla Hayime’mi, Kara Fatma’mı
Bacılarımı, analarımı, yavrularını...
Beni, seni, bizi
O top mermilerinin arasında
Korumaya çalışan Şerife’mi hatırla!
Hatırla!
Anandan, babandan aldığın bu kanla
Bu aşkla savunduğun,
Bu memleketin her karışında
Her karesinde, her taşında
Anaların ak saçlarının hakkı var

Her kadın, bir ana...
Elleri, ayakları öpülesi bir ana...
Hatırla!
Diyorduk ya,
Yalnız zeybekte diz çökeriz biz
Gör ve hatırla cumhuriyet kadınlarını
Başı dik, onurlu, gururlu...
Görün ve hatırlayın şimdi!
Bakışıyla kurşun yarasını açan
Bir zeybek duruşuyla cihana nam salan kadınlarımızı.


|Merve YILDIRIM
Ankara, Ekim 29