İçimden hiç bir şey yapmak gelmiyor
Tuhaf bir bıkkınlık gönlümü sarmış
Şiirler de artık derman olmuyor
Meğer onda bile sıkıntı varmış
Yorgun bir savaşçı olup çökmüşüm
Tüm yenilgileri kalbe dökmüşüm.



Sanki üzerimden bir kamyon geçmiş
Her tarafım kırık elim oynamaz
Gece kana kana kanımı içmiş
Belki de o yüzden kanım kaynamaz
Dağlar rüzgarları üfler yüzüme
Bir damla işlemez şimdi özüme.



Temmuzun sıcağı kavurur teni
Dersin alev almış asfaltın yüzü
Kim kaldırır şimdi yerimden beni
Kafamdan döksünler bir kova buzu
Kızgın lav gibiyim belki sönerim
Hayal bu bilinmez işe dönerim .



Vatandaş yığılmış ilaç soruyor
Dermanı olsaydı kendim içerdim
Nefes almak bile canı yoruyor
Eğer mümkün olsa burdan kaçardım
Klima başımda davul çalıyor
Açmasam sıcaklar yüzü yalıyor.



Yorgunum bıkkınım hayat yolundan
Bir mola vermeli dinlenmek için
Şeytan der geleni tut at kolundan
Oynattım aklımı yolumu açın
Akıl hastanesi ne yana düşer
Koysalar kafama yumurta pişer.



Ayvazım DENİZ