Ah yüreği yaralım, ay yüzlü gözü karam
Ah be kara sevdam,dermansız yürek yaram

Bülbülleri kahretti bu çaresiz hicrânım
Nedir bu azap ya Râb dinmez çeşm-i giryanım

Damarlarım çekildi sanki alındı canım
Sen yoksun ya bir tanem ateşlerde her yanım

Yangın yeri yüreğim tutuştu birdenbire
Bir yangın ki yanarken gökyüzü düştü yere

Varsın sinemde kalsın ahenkleri renklerin
Encamında tükensin ölümsüz dileklerin

Ah yüreği yaralım,son bir defa görseydim
Ömrümün bir yarısı kalanı da verseydim

Simsiyah saçlarımın,beyazlar oldu yurdu
Yağan hasret yağmuru yağdıkça seni sordu

Yüreğimde mühürlü o gün gibi penâhım
Doğmuyor sensiz ay can doğmuyor ki sabahım

Dil-hûn’um gül-feşânım gamze yanak leb-hârım
Bilmedin yalnız senin,hasretin intizârım

Hırçın esen rüzgarın nefesini soldurdum
Kulağımı yalnızca seslerinle doldurdum

Ne sözlerin kârı var ne diner şikayetim
Anladım dinmeyecek sendeki nihayetim

Bana gelmesen ne gâm hep sende kalacağım
Sende saklı gözlerim sanma ki alacağım

Yüreğimin içinde zaman rakkası durdu
Hatıranla beraber gözyaşları kurudu

Artık ne bir satır var ne yazılan bir şiir
Şiirimi öldürdüm yüreğimde gizlidir

Hasret kurşunlarıyla dönüp vurdum kendimi
Yıktım yıkılmaz denen yıkılmayan bendimi

Devrildi birer,birer kartondan çelik yapı
Ve ayakta tek kalan seni gizleyen kapı

Yıkıldı limanlarım ve yaktım gemileri
Ardın sıra tükendi gözlerimin son feri

Bildim ki dinmeyecek yandıkça bende sevda
Artık zaman tükendi, nazlı gülüm elveda
...........................nazlı gülüm elveda

Makberî - Ahmet Akkoyun
................................................................................................................................

Ömrümün bir yarısı’ndan mektuplar (7. mektup)

Ah be gözleri karam ah be yüreği yaram
Sensiz bir ömür değil bir anım bile haram

Bülbülün intizârı gül’ü yakar kavurur
Kara yel küllerini dağdan dağa savurur

Sen öyle bir cansın ki ,can içre cansın ey yâr
Sen olmadıktan sonra varsında yansın diyâr

Yangın yeri yüreğin hârı koy beni yaksın
Her zeremden binlerce aşk-ı hakikât aksın

Sine-i efkâr’ından hüzün çöker sümbüle
Hiç gülünün sevdası ar olur mu bülbüle

Ömrümün bir yarısı ah be gözleri karam
Ben bir yarısı değil tamamını uzatsam

Simsiyah saçlarının akı bana gülşendir
O hasret yağmurları gözlerimden düşendir

Yüreklerde hicrânlar elbet birgün dinecek
Doğmayan sabahların hüsrânları sönecek

Nâ-çârım dillerinde bühtân oldum zamanın
Görmedim bir tek günde şu feleğin amanın

Hırçın esen rüzgardan daha da beter sinem
Bir seni beklemekle gelipte geçti senem

Bırak bitsin şikayet gelecek elbet zaman
Ve bir gün yazılacak yazılmaz denen fermân

Vuslat eğer nasipse hiç gelmemek olur mu
Bu gönlün ızdırâbı hiç sensiz son bulur mu

Kader bu belli olmaz yazıldıysa yazımız
Çeşm-i giryânda olsak diner gönül sızımız

Ne satırlar bitmeli ne yazılan bu şiir
Bu şiir ki yazılan aşkımızın remzidir

Hasret’in kurşunları vuracaksa kendini
İlk önce benden başla yık bu gönül bendini

Asırlara gem vurur bizdeki aşktan yapı
Paslı zincirle dola açılmasın son kapı

Sinende can köşküne kara yeller değmesin
Kaldır vakur başını asla bir şey eğmesin

Nihayeti bulmalı bu ölümsüzce sevda
Ne bugün ne de yarın sana yasak elveda
...............................sana yasak elveda


.................................................................................................................

çeşm-i giryan=ağlıyan göz
Dil-hûn=içi kan ağlayan
gül-feşân=gül saçan
penâh =yemin

....................devamıda yazılıyor

saygı ve selamlarımla