Yüreğiniz dert görmesin

Döner devranın çarkı
Kırılır zulmün harkı
Yakılır küfrün barkı
Fırak beni çağırıyor

Göklerden düşen şimşek
Karanlığa bir gerçek
Yanık gönlümde seğrek
Şırak beni çağırıyor

Büründü dağlar dumâ
Ağladı taşlar humâ
Söndü cihanın şem‘â
Mitrak beni çağırıyor

Kandilde soldu nûrum
Çöktü gurbet ufûkum
Yakıldı sâf huzûrum
Şırnak beni çağırıyor

Hicranla yandı sîne
Sızlar bu garip hâne
Ayrılık indi yine
Fırak beni çağırıyor

Çökerken devr-i fenâ
Çalkandı zulmet denâ
Koparken kıyâmet nâ
Titrak beni çağırıyor

Siperden attı nefes
Yiğitte durmaz heves
Kan ile yazdı kafes
Meyrak beni çağırıyor

Zincirde inler esîr
Yollarda düşmüş fakîr
İsyanda çırpınır şi‘r
Çıkrak beni çağırıyor

Âh ile doldu meydân
Her yanda tufan u cân
Yıkılsın zâlim devrân
Şirrak beni çağırıyor

Ecelden açtı perde
Titredi arş-ı yerde
Kalk dedi Hak bu derde
Durak beni çağırıyor

Der ve üstadım'a selamlarım sunuyorum

Muhteşem
kelimeleriniz darbeli gücüyle okuyanın yüreğine işliyor. Özellikle “Toprak beni çağırıyor” ve “Mızrak beni çağırıyor” gibi vurgular, şiire balyoz gibi bir tesir katmış.
Kullandığınız imgeler çeşitlilik içinde bütünlük sağlıyor; hem ilahî bir derinlik hem de toplumsal bir haykırış taşıyor. "Makberî" imzası ise esere ağır, unutulmaz bir mühür vurmuş.
Kaleminize, yüreğinize sağlık.