Yürüdüğün yollarda tunç yürekli olmalı
Gözlerinde vefânın şahikâsı akmalı
Yoldaşının yolunda kalbi rehin kalmalı
İki eli kanda da olsa yine çıkmalı

Öyle bir dost olsun ki bakışı Huma kuşu
Dile gelsin yollarda kaldırdığı her taşı
Erciyes’ten daha dik vakur olmalı başı
İşte benim,burdayım diye hayâl yakmalı

Yarı yolda bırakan düşmemeli peşine
Öyle bir can olsun ki rastlanmasın eşine
Sen de sakınmalısın taş değmesin dişine
Merhameti aş diye çıkın’ına tıkmalı

Söz bir öz bir olmalı ölümüne denince
Unutmayı unutsun kasırgalar dinince
Arkanda göz olmalı, sen sırtını dönünce
Gemileri yakarak hep ileri bakmalı

Dört mevsim on iki ay vefâ olmalı sıcak
En kötü günde dahi dostu sarmalı kucak
On da hayat bulmalı, keşâneler ev ocak
Keder tasa sitemin boğazını sıkmalı

Dostluğu bir gün değil asırları bilmeli
Gel dediğin o günde buz dağını delmeli
Gerekirse can alıp gerekirse ölmeli
İki can bir baş diye kem göze mil çekmeli

Candan aziz bilmeli yüreğinde kendini
Alem’e göstermeli gerçek dostluk bend’ini
Kırmalı bozuk çarkın kırılmayan fendini
Riyâ’yı tek fıskeyle temelinden yıkmalı

Gözleriyle gülmeli aklıyla ağlamalı
Çelik zincirler ile ahd’ini bağlamalı
Hey Makberî çileyi ruhuyla dağlamalı
Ahd-e vefâ bu diye arşa direk çakmalı

Makberî - Ahmet Akkoyun.