“-senin hesap;
bi meetdiş
köyün birini tefdişe ğetmiş
metdiş sormuş, çocuklar cuvaplamış
öğretmenin elinde not defteri
kimine üç,
kimine de dört yazmış

en sonunda birine daa soru sormuş
işlerinde en keyimli
en galın,
ablak suratlı şişman-parlak
bi çocuk ıkınmış-sıkınmış
kem-küm etmiş işin işinden çıkamamış
yannış mannış, üfürmüş savırmış
söz gelimi müetdiş
“Türküyenin başşehrini sorduysa
Angara deycek ya
bu “İsdambul” demiş
öğretmen buna da beşi yapışdırmış

metdiş “-neytdiyon hoca
bu çocuk bilemedi
yonusa çocuklara devre mi
belletdin” demiş
öretmencez “arz ederim hocam”
neyse dışarı çıkmışlar
öretmencez demiş ki

“-meetdiş bey
meetdiş bey!
bende biliyon o çocuk bilemedi
Türküyenin başşehrini Burak
adını yazmayı bile belleyemedi
ondan başga da
bütün sınıf bunnarı ö(ğ)rendi
benden önceki öğretmeni de
bu çocu(ğu) pekiyiynen geçirmiş
garnesinde her dersi pekiyi imiş
ben de beşi bilelek verdim,
…
oluyo bunar
…




emme!
senin bilmediğin bişiy var”
demiş

“-evde benim garı gebe
bu çocuğun anası da ebe”
senin ne benim durumumdan
ne benim çoluk-çocukdan
habarın var” demiş
metdiş de öretmene hak vermiş
“-doooru, valla
ayıb-etdik
gusura ğalma ” demiş

o hesap;
şerli ne bilsin
köylünün halından
sofrasının aş
oğlunun iş
gızının eş
derdi yok ku?
işi iş
gaşşığı gümüş
yediği öğünde
yemediği ardında
umurunda mı dünya
cebinde para
çarşıda lokanta
parası yoğusa
yaz gara gaplıya
al haftaya
yyaaa

o hesap,
memurların,
pulitikacıların
şeerlinin
köyden,
köylünün halından
varından
yoğundan
aşlığından
tokluğundan
hasdasından
sarisinden
habarı yokdur
olamaz da zatin
böyle gelmiş,
böyle geder

burası Türküye
neler olur neler”
tok acın halını ne bilsin
Fransız Gralına
“-halk yeycek ekmek bulamayoru” demişler
o da püsgevit yesinler demiş
ne bilsin adam ekmeğin de
püsgevitin de undan yapıldığını
o ğüne ğadar eline un alıp da hamır mı yuğurmuş
yonusa biri püsgevit yaparkana mı görmüş
o hesap

başımıza gral ettiklermiz
artık; bizden biri olmadıkları uçu
biz gıralımızı biliriz de
gıral bizim halımızı bilemez
çok görmemek ilazım.

biz aldık gabil etdik de
onarın da vizdanı ırahatısa
meseleme galmaz dünyada
amaa öte tarafda da Allahın bileceği iş
ne deyoru haşâa
“huzuruma gul hakkıynan gelmen”
been?!
ben hakkımı bin gatından halal ederin de
o nası geşcek sırat köprüsünden
o mesul çoluk çocuğuna yedirip içirdiğinden..

Allaha bi can borcumuz var
istediğin takike hazırız şükür emrine
de! saçı bitmedik yetimlerin hakkını yeyen
alın teri akıtmadan dövleti soyan
gış yalayıcılarına peşgeş çeken
vay onarın haline
çoluk-çocuğumuzu bundan itmam etme Ya Rabbim
tefterimizi sağ yanımızdan vermeyi nasip eyle
varsın mereseler
malımızın başında köpek gibi birbirine sarmasınnar
şükür.