3
Yorum
12
Beğeni
5,0
Puan
2972
Okunma
Bir çığlıktı kimsenin duyamadığı,
Kimselerin fark etmediği
Fark etseler de aldırmadıkları gözyaşlarımdı,
Karanlık gecelerimi aydınlatacak bir ışık yoktu, olmayacaktı da,
Sadece içim kanıyordu her gece
Korkularım çok fazlaydı güvenim kalmamıştı
güven neydi ki zaten.
Bundan sonra birilerine güvenmek,ne kadar doğru olurdu?
Acı çekmenin tarifi olur muydu?
Ben daha kendimi tanıyamazken,
Nasıl anlatırdım karşımdakine,
Neyin yalan,neyin gerçek olduğunu,
İçime gömmüşken acılarımı, kimdim ben benim tarifim var mı?
Suskun kalbim suskun beynim dönmüyordu artık dilim
Haykırmak bağırmayı kim istemez
Belkide susmak en güzeliydi
Sessizce izlemek insanları,sessizce izlemek doğayı
Ama bunlar daha fazla tüketmez mi insanı?
Nehir Meryem Alhan
5.0
100% (12)
Cevap Yaz