İçimde yaşıyorsun ama,ulaşamıyorum sana,
Yanıyorum umudumun olmayışına.
Yüreğimle dokunmak istiyorum yüreğine,
Neden bırakmıyorsun?
Benimsin, yavrumsun demeye korkuyorum.

Bu hasretlik, öldürüyor içten içe,
İçimdeki umudu döndürdün sönmeden küle,
Allah aşkına artık yeter gitmiyor böyle,
Ne halde olduğumu görmüyor musun söyle?
Benimsin,evladımsın demeye korkuyorum.

Eller sever belki fakat,benim gibi değil,
Herkes özler seni ancak,veremez meyil.
Yoruldum artık yoruldum, anlıyor musun?
Sakın ola ki sorma bana ağlıyor musun?
Benimsin,evladımsın demeye korkuyorum.

Özlemlerim savurur oradan, oraya,
Yol bulamıyorum,yalvarıyorum Yaradanıma,
Ne zaman son bulacak kanayan yara,
Annem diyerek koşup gelmelisin bana?
Benimsin,evladımsın demeye korkuyorum.

Söylesene bebeğim, hangi derdime yanayım?
Bana da böyle yazmış,yüce yaradan,
Kendi kanımdan olanı yabancı mı san ayım?
İçimde patlamaya hazır bir volkan gibisin,
Benimsin,evladımsın demeye korkuyorum

İşlemişler yüreğine kini, nefreti,
Tek taraflı dinledin, öğrenmedin gerçeği,
Umurlarında mı sanki bir kadının iffeti?
Onların merhametten uzak insanlık ölçeği,
Şunu unutma ki yavrum,tek gerçeğim sin.
Benimsin evladımsın demeye korkuyorum

Herkes kendine göre bir yalana sarılmış,
Günlerini gün etseler bile,ölüm habersiz kapıları çalarmış.
Gözleri kör olmuş gaflet içerisinde
Dünya malından kim mutlu olmuş demez misin?
Benimsin,evladımsın demeye korkuyorum.

Döküldüm yaprak gibi sararmadan dalından.
Başımı eğmedim namerde anlamadılar halimden,
Bekliyorum senden bir tek kelime,annem demeni,
Benimsin,evladımsın demeye korkuyorum

Meryem Alhan