2
Yorum
4
Beğeni
5,0
Puan
947
Okunma
İki kalbin içinden dökülenlerdi yumuk yumuşak eller,
Canından kattıklarıydı katre katre işte dokuz ay on gün,
Önceki adımdan çağrılan sesdeydi renklere bulanmış harfler…
Bulutları, Ay’ı, Yıldız’ı hatta Güneş’i de kucağına doldurup sardı sarmaladı kundağa,
Gülücükler koydu bütün evrendeki gelmiş geçmiş gülücükler…
Ve bir ağaç koydu yanıbaşına bütün baharlardan çiçekler açan.
Buselerini koyamadı, içinde tuttu, yumuşak tene dokunamadı,
Kıyamadı…
Kokladı kokladı içine çekti bütün miskleri, amberleri,
Yetmedi…
Yeter mi?
Yetmedi….
hOça 8.7.2015
5.0
100% (4)
Cevap Yaz