Ben gülün kokusunu bilmem
Bir canıma batan dikenini bilirim ,
bir de bahar bittiğinde sıkılıp düşürdüğü yapraklarını








.../




Her kahrına katlanırım çekerim
Dertlendikçe can evimi yakarım
Ardın sıra gözümden yaş dökerim
Kışlarımı yaza döndür yeter ki





Şikayet edemem sitem ne bilmem
Ağarsın saçlarım gam ile yolmam
Sevdan mabedimdir ızdırap dolmam
İçimde ateşi söndür yeter ki





Bu sevda yeminim ölsem de geçmez
Bağımda başka gül aldanıp açmaz
Gönlüm ölü serçe canlanıp uçmaz
Kahrımı aşk ile kandır yeter ki





Kavrulan bahtıma ölüm vız gelir
Yaşamak çilesi sabra az gelir
Bahar olur çiçek açar yaz gelir
Gözümdeki yaşı dondur yeter ki





Ruhumda fırtına ruhumda boran
Senin sessizliğin sinemi yaran
Tek resmin tesellim karşımda duran
Aşk ile adını andır yeter ki





Baktıkça eritsin bakışın yaksın
Solumda sancıyla göğsümden aksın
Hasret rüzgarları ömrümü söksün
Ölmeden bir buse kondur yeter ki











Gülşah Gayret / TEKİRDAĞ












_