22
Yorum
0
Beğeni
0,0
Puan
1208
Okunma

Ne zaman koysam başımı yastığa
Mısralar süzülür dudağımda
Yorganım henüz ısınmamışken daha
Dizeler yakar amansızca.
Yastığıma attığım kulaçlar
Yaşamayana bunlar boş laflar
Kozasından çıkamayanlar anlayacaklar...
Gözümde kanatlanmanın hayali var.
Kelebek olmanın bedeli ağırdır
Belki de anlık yaşanacaktır
Zorda olsa gardını alacaktır
Yaralansa da kanadı çırpınacaktır.
Bir gün saymaya kalktım kulaçlarımı
Boğuldum okyanus zannettim yatağımı
Bu dünya gönlüme dar/mı?
Düşünmek ürkütüyor yarınları.
Burda böylece beklemek sabahı
Altımda teneşir tahtası
Bir acı ki Azrail alıyor sanki canımı
Zemheri kasveti yatağa bağlamalı.
Balkonda karşılamalı ayazıyla sabahı
Düşlemeli aydınlık yarınları
Kederleri umutla yakmalı
Hayata kulaç atmalı.
Zühal Z...
02.03.2008