Seni sevmek, güneşe dokunmaktı biraz.
Biraz da sevilmekti,
Bir çocuğun saçlarını okşamaktı.
Ne kadar üşürsem, o kadar ısınırdım.
Yıkıntıları toparlardım.
Nasırlı yüreğimle.

Seni sevmek, bir umuttu,
Yaşamın aşılmaz sokaklarında.
Ve sığınmaktı, bir nehrin sularına.
Ve düşlerde görülen sevgiliydin.
Varmak için koştuğum.
Ellerine uzattığım, ellerimdin.
Göğsüne koyduğum, başımdın.
Başına yemin ederim.

Seni sevmek, bir gökyüzüydü,
Mavinin içinde, özgür bir güvercindi.
Ve kıyısız bir denizdi,
Mavisi sen,
Kıyısı bendim.

Kim bilir kaç cam kırığı taşırdı yüreğim.
Kim bilir kaç okyanuslarda boğulurdum.
Kim bilir kaç odanın ardına kilitlendi sevdam.
Ve kim bilir kaç ateş düştü,
Lisanı sen olan dilime.

Seni sevmek, kanayan bir yarayı susturmaktı yüreğimde.
Öksüzdüm, yitik bir şehrin kenar mahallesinde.
Gözyaşıydım, kar yığınıydım,
Sancıydım, acıydım,
Yüreğinin gezindiği her şehir de.
Seni sevmektim.
Ve biraz üşümektim.
Biraz da susmaktım.
Yaşamaktan çok,
Göğsünde uyumaktım,
Yüzyıllar boyunca.

İbrahim Dalkılıç
18/06/2015