Kolay mı mecnun olabilmek öyle
sevgiyi anlatmaya aciz onca şaire inat..
ve sevgiliyi tanımlayacak hiçbir kelime yok.
diyen şaire inat yazılmadı mı aşk hecesi

ilk baharda açan çiçekler varmış
iyot kokusu, kokarmış denizler rıhtımda
gözlerinde bilmem ki hangi yıldızlar kayarmış.
geceyi güne katanmış sen hecesi

keman yayının çıkardığı ses
parmakları kanarcasına çalınan gitarın tınısı
sigara dumanında saklı kalmış harfler
yetim kalan şiirlerinmiş asıl güz gecesi

balkonda esen dağ esintisi
leylak.nergis ve kardelen kokarmış.
martı kanatları altındaki huzur
öpmekten,sarılmaktan öteymiş ki;
O dökülüp duran benimsin sesi

yağmur düşünce toprağa..
şiir kokarmış hava.
ki sevmekten öteymiş; ellerinin sıcaklığı
ve soğukluğun.soğuk oluşundan öteymiş
seni gördüğüm anda
içimde olan o ürperti hissi

ve ileriden sağar dönüp,ışıklardan geçince
sen çıkmazdın işte,solumda kalmazmışsın..

yeni uyanmış bir bebeğin boynundaki o koku
ve bir çocuğun kollarını açıp..
işte bu kadar çok seviyorum demesi gibi
bir yerdeydi belki
sen olmanın ötesinde.
biz olmanın kıyılarında gezdiğimiz
o ilersinde ki; o parktaydı belki de
bütün kaybettiklerimiz..

kalan şiirin,çalan telefonun.
beklenen mesajın ve bakışmaların
ötesindeydi..
ötesindeydi işte..!
nedenin,zamanın,mutluluğun ötesindeydi
bununda ötesi yoktu zaten.
yokluğunun ötesi olamazdı
ki dudaklarından yüzüme vuran o nefesi
tarifi imkansızlığa aitti.
imkansızlığında ötesinde kalmıştık bazenleri..
ve kalmıştı işte sonunda
o galata yakınlarındaki
o köy güzelinin gözlerindeki
o aşk hecesi.
belkide bir yerlerde..
unuttulmuş o yerinde.