ciğerime bastığım sabır taşı etime işledi

gün gelecek de huzurlu ,mutlu nefes alırım demekten

bir ayağı çatlamış köprü üzerinde ağır yürüyorum.

basamakları bir var ,bir yok,belanın üzeri örtülmüş gibi.

meziyetim bu ya mendil çürütmek koynumda

üzerimde kalmasın çöker sevgimin vebali al götür

aradığını bilmeden yollara düşen sen

konaklandığı gönlü, telafisi imkansız yıktın gittin.

kıyılmış, gözden çıkarılmış ,canların pazarındayım

kendi hayatımın celladı olmuşken,hakimi neylerim

saadetin bulunmaz şerbeti pamukla sürülür dudaklarıma

el uzatan yürek delen sözler kulağıma girmez

güvenin eserini ayağımın altında ezdim ben

bir divanenin kudreti ile ellerimle taş ufalırım

kıymıklara ayrılırım da kendimi batarım sana değmesin diye

kaynağını buldum sandım toprağın arasından sızan tek pınarım

avuçlarımdan akıp gittin kanamadı içmeye şu canım

dur artık gönül çığlığım gücün bitti duyan yok seni

güzü güz eyle,kışı bahtına örtü eyle vaktinde.

acısın ki hisset yaşadığını ,selam al yolla hakka

çökmüş içime kabarır taşar acının zehri el vermeyin

tanımam beden öfkeden haya bilmez bulaşmayın

gidip bir tepeye açayım şu sinemi avazım çıktığınca bağırayım

derdimin dilini ancak ben anlarım bundan sonra

sessiz ÇIĞLIK