Daha henüz yaşamadım gözlerindeki kara kışı
üşümedim gülüşünün dudağının kenarına bıraktığı ayazda
bakmadım kirpiğine düşen hiçbir kar tanesine
hiçbiri değmedi uyurken dudağıma

duymadım kokunu
hiçbir haline şaşırmadım daha

Oysa hep titretir adını dudaklarımda mırıldanışım
içime konuşurum, kesmez
haykırsam hiçbir cümle dilimi ikna etmez

dizlerimde sana yer açalı hayli zaman olmuş
yarı ölü halime aldırmadan seveli çok olmuş seni

Ne zaman kaçsam herkesten herşeyden
hep geç kalışımdır son halim

Biraz daha çabuk açar içimin kan çiçekleri
ne zaman ağlasam uzun uzadıya
düşlerim sana bağlar beni
hiçbir uyku arındıramaz senden bana kalanı
hiç bir yastığın üstünde kalmaz başının izi
hiçbir ayna haykırmaz yüzüme suçumu

Sızarım kimsesizliğime
Veysel’in yanık türkülerini iç çekip dinler gibi
sonrası kocaman derin ve inileten bir sızı zaten hiç sorma


Oysa daha seni hiç tanımadım, hiç kokunu duymadım
yastığımın üstüne bir tel saçın düşmedi
sen eve geç kalmadın
ben hiç yüzümü asmadım

akşam sofrada bölüşmedik ekmeğin bir kıyısını
seninle pay etmedik elmanın öteki yarısını


Uzanamayacağım kadar yükseğe konmuş gülüşüm
ve sağ yanağımın kenarında bir lekedir kederim

Annem ’yaşamak mı’ dediğin de boş boş bakardım ya ben
hah işte! tamda öyle bir yerdeyim şimdi
saçlarımın dibine kadar işlemiş bu gariplik

bende beyaz gömleğin kalmalı
bir düğmesini hep yalnış iliklediğin
özledikçe kaybolmalıyım her dokunuşumda
ensenin değdiği yerde küçülmeli, ölmeliyim ...

ölsem bile üzülme nedir ki can dediğin

Çok önce
senden çok! çok! çok! önce düşmüşüm gölgenin peşine
kalbimde senden arta kalan çekilmez bir kesik
ayaklarımda her yaşımın dikeni,ruhum uyuşmuş başımda ağrı
ellerim zaten geberik
günler eksik

ben kapında yarı ölü yarı aç yarı sen bir kul

tut derdimin bir ucundan ne olur
geleceğim de bekle de , de be !


Sonrası yok bu halimin, ben bende değilim bilesin
bilesin yürek sesidir dudaklarının arasında harflerini yüzdürdüğün
kağıttan kayık değilim çökeceğim gözyaşımın suyuna

Çatık kaşların izin verse de gülümsesen şimdi çıkıp şu köşeden
ay aydın bir sabaha uyansa ıslak gözlerim
bir köşesi buruşmuş sayfaları çıkarsak ta kendimizden
kalsak baş başa
her vakit senindir gönül
her vakit sendedir

SEN BİLMESEN DE SENİNDİR BU KALP
HASTA VE CILIZ
İLACI SENDEDİR !









Gülşah Gayret / Tekirdağ




_