Hüzün dolu rüzgarlar başımda eser durur
Yar’e veda vaktidir ’mutlu ol’ demek için
Bir sevda çiçeğidir yürek de açar kurur
Baştan ekmek hataydı şimdi üzülmek niçin
Elveda demek lazım bahara sürünmeden
Ayrılık gözyaşını üstüne bürünmeden..



Sararıp düştü yere dolunayda bir yaprak
Çardak da bir kadın var koynunda yıldızları
Gözyaşıyla ıslanmış katettiği bu toprak
Çok eskiden parlardı gözlerinde yaldızlar
Kararan her bulutu elleriyle tutuyor
Kahreden bir yalnızlık kollarında yatıyor.



Dur desem dinlermi ki vakitsiz veda sesi
Şuramda tam solumda feryat eden biri var
Bir buse yetermiydi can bulur mu nefesi
Parlıyan bir acıdır ay’ın vuran halesi
Gururla büyümez ki sevdanın çiçekleri
Çiçekleri öldürür ayrılık böcekleri.



Ateş böceği gibi yanar söner umutlar
Gözlerimi dikmişim kulaklarım kirişte
Bit desem de bitmiyor üste yağar ümitler
İçimde savaş bitti aklım yalnız barışta
Eğik duran başımı kaldıracak gücüm yok
Bu yürek unutmuyor hala hengamesi çok.



Ayvazım DENİZ