bismillah

uzağı yakın eden
gözlerindir
beni sana sunan.


gezdiğin sokaklar taranır zülüflerime
adım adım çalkalanır gece
bulut düşer izine
sonbahar şahlanır
yaprakların sürüklenir içime
ve sen adam
mağrur dağların
gurur ırmağı
inersin yamaçlardan yüreğime.



bir erkeğe yakılan ağıda alışkın değilim
bismillah
ummadığım bir yerde elime geçen
neyin nesi denilen
bir romanın
eski sayfalarısın
sürreal bir sanrı değil bu
okudukça
sarıyorsun
sürkleniyorum içine.



başında esen kavak yellerinin mevsimi geçmiş
çocuklar eksilmiş dizinden
martıların denizi terketmesi gibi
yapayalnız bir sahilsin
uzaktan geçen yelkenlilere el etmekten vazgeçmiş
ve ölesiye tükenmiş.



çamurlu ellerini çek yüzünden
kan kesen dudaklarım
gözyaşının yol yol iz yaptığı
yanaklarına dokunsun
ki sen
yıllarca aradığım
en gizli kayalara gizlenmiş,nadide bir yosunsun.



bismillah
tanrının unuttuğu yerde
bir gözlerin bir benim açan yüreğim
sunak taşına yumulsun
adağım sensin.



Ayvazım DENİZ