aylardan
haziran’a dört kala sevgilim

tam köküne kadar içimin
rh negatif bir düş basıyorum bu gece . .

kekik kokulu bir sabah
azınlık yanımda beslediğim sen
fotograflarına
tuzlu su
katıp katıp
özleme nöbetlerim seni

dallarına , hiç kuramadığım
çocukluğumda ki salıncak

içime sinmiş kuşlar
sırtıma yapışan çam kozalakları

kitap arasında kurutulmuş kelebek cesetleri




ve
henüz canlıyken
otopsi masasında
unuttuğun bir kadın bedeni

hiç okunmayan bir gazetenin en alt küpüründe
bir ömür boyu
biriktirmeyi göze aldığım umut

oysa biliyormusun
ilk önce inancımdı ölen seninle
belki sonra
yavaş yavaş aşk

en zoru
en güçsüzü
en meşakkatlisi
en acısı
hatta
en dibi

ve sonra hatırlıyorum ölmeden hemen önceydi
tam o yumuşak başlı bulutun üstüne bağdaş kurmuş otururken
tam elimde bir papatyanın sarısı
tam
seviyormu ,sövüyormu diye yolarken yapraklarını
tam da
ham bir düşü dişlerken
içimde ki çocuğun
sütten yeni kesilmiş azılı düşleri

bulutlardan sorumlu rad’ın
dudağına yerleşen
keskin nefesiyle
böldün içimi orta yerinden

oysa biraz daha sevseydin keşke beni
daha güneşi bir omuzuna
ay’ı bir omuzuna yaslayıp
fotoğrafımızı çekecektim birlikte . . .

şimdi lütfen
kutsal kitabı okur gibi oku beni
geçmiş ö l s ü n
seviyorum seni
gözlerinin nakışından öperim sevgilim . .