Yüce bir duâ ulaşmamış gibi Tanrıya,
Oysa şahittim ben Anne duasına!

...

Kapattım cennete bakan pencereleri
Yüzümde aldatılmışlığın izi
Rahatsızlık yağıyor malikâneme
Ve ben;
Küf tutmuş zamanda bekliyorum

Bütün savaşlar ceplerimde zula
Barış’a yanlış adres gösterilmiş
Var olduğum yere dönmeliymişim
Ve ben;
Meğer daha doğmamışım

Komşular dedikoduya misafir
Kurumuş ağaç bana tefsir
Nefret kusmuşum rüzgâra
Ve ben;
Acınılası fânilikte direniyorum

...

Ölmek acemice bir telâşmış
Uyumak soğukkanlılık
Yaşlanmak sıradan

Sevmek,
Hiç tanımadan, konuşmadan
Romanda geçen ufacık paragrafmış


Aldırmadan yaşamak istiyorum;
Trafik kuralları ve anayasasız
Asırlar öncesinde yazılmış şiirde
Kaybolmak istiyorum
Erik ağacının gölgesinde
Çocukluk arkadaşımı istiyorum

Öyle dalgınım ki;
Tanrı seslense duymayacağım
Öyle asabiyim ki;
Kendimle tersleşiyorum
Öyle inatcıyım ki;
Ölülerle konuşmuyorum

...

Güzel bakıyor
Ne güzel bakıyor diyorum kendime
Bir tek kendime sesleniyorum
Tanrı sessizce dinlemede

Elleri diyorum
Ne kadar küçük diyorum kendime
Bir tek ben görüyorum
Tanrı çaktırmadan izlemede

Saçları diyorum
Ne kadarda uzun diyorum
Bir tek ben hayran hayran bakıyorum
Tanrı tebessüm etmekte