Yoksun artık.
Baktığım yerde gözlerin yok.
Yağmurunda ıslandığım sokaklarda hayalin yok.
Yalnız acınla yaşıyorsam.
çığlık çığlığa nefretimi haykırıyor’sam.
Sebebi sensin,bu derdimin dermani sensin.

Acılarından arta kalan hüzün gömleğini giyindim üstüme.
Sapla şimdi o hain bakışlarını kalbime.
Gözlerim artık seni aramıyor oldu.
Kulağımdaki sesin kayboldu.
İçim yanıyor,isyan ediyorum ayrılığa.
Beni bu derde sen attın.
Yalan sözlerinle avuttun
Şimdi ahlarımı yazıyorum satırlarıma.
Keskin bir bıçak gibi bileyleyerek.
Nefesimi kesen sözlerle doluyum.
Bil ki can yakarım bugün.
Bil ki nefretimi kusarım.
Acına intikam kurşunu sıkarım bugün.
Oysa ne çok sevmiştim seni.
Gülüşüne bin can adardım.
Gözlerine hapsolurdum.
Şimdi ise yokluğunun üstüne şimşek gibi çakıyorum.
Düştüğüm yeri yakıyorum.
Sen gidince kırıldı kolum kanadım.
Tutunamaz oldum hiç bir yere.
Göremez oldu gözlerim.
Duyamaz oldu kulaklarım.
Fırtınaya tutulmuş gibi savrulmuşum uzaklara
Sonrasında bilinmez bir kayboluş.
Şimdi neredeyim biliyor musun.?
Sana hasret kaldığım uçurumun kenarındayım.
Ölüme ramak kaldı.
Tüm cesaretimi topladım,kalbime gömdüm aşkını
Bu beden senden başkasına haram
Senden başkasına yasak.
Aşkın gözyaşlarıyla haykırıyorum sana.
Dönmeyen sevgili ELVEDA.
Bu aşkın katili sensin..

EMRE ÖZKAN