Gece sessiz
Yıldızlar parlamıyor bu gece
Haykırışlarımın’da yok mecali
Avutmuyor yokluğun beni
Başkayım bu gece tanımıyorum kendimi
Ahlarımı sonuna kadar çekiyorum içime
Geri dönmeyecek olan yitik yanımla
Sonra ağlıyorum
Göz yaşlarımı kimse görmesin diye içime akıtıyorum
Buruk bir kalemle sensizliği çiziyorum
Karanlıkta ay gibi doğan sen
Şimdilerde zindan gibi kapkaranlık’sın yüreğimde
Ne kaldı geride şimdi.
Bitik bir ben her şeyi hiçe sayıp giden sen
Bu’muydu istediğin,gidişlere açık bir kapı’mıydı yüreğim
Gittiğin’le mutlu’musun
Ben gibi bakıyor mu gözlerine
Ben gibi dokunuyor mu tenine
Hayatımı sana adadığım günden beri yalnızım
Aşk kırıntıları topluyorum sokaklardan
Mutsuzluklar diz boyu her yanımda
Bir ben değilim yitik kalmış
O kadar çok ki aşka aç kalmış
Son bir veda cümlesi kurdum gidişine
Hep yokluğuna nöbet tutan ben.
Bugün gidişine teskere alıyorum
Güneş bu sabah başka doğacak üzerime
Her yanım ışıl ışıl parlarken
Sana bakan gözlerim sadece soluk kalacak
Bavuluma aşktan kirlenmiş hüzünlerimi koydum.
Senden kalma anıları geride bıraktım
Yolum uzun,yüküm ağır
Bu aşkta gövdeme ağır
Senden kalanlarla yaşamak zor
Yaşattıkların’la vedalaşıp,gitme vakti
Geride bırakacaklarım seni mutlu etmeyecek belki
Yaşattığın zulmün hesabını vermen gerek
Ben çok kez kendime hesap sordum
Bulamadım bir çıkış yolu
Cesaretimi kalıp savaşmaktan yana kullandım
Onuda sen anlamadın
Oysa gitmek kolaydı
Ben cesaretimi seçtim
Kendimle başkalaştım
Buda bambaşka bir veda olsun sana.
Benden kalanlarla karşılaşıp hesap ver bana.
Çünkü hesapsız değildi bu sevda..
Umutları’mı giyindim.
Mutsuzluğa gidiyorum.
Unuttuklarım’sa seninle kalsın..

Emre ÖZKAN