Yine yokluğunun hüznü sardı dört bir yanımı
Kalbimde hala gittiğin günün sızısı.
Yok olmuş bir kentim şimdilerde.
Hazin sonumdan arda kalan kırık dökük anılar.
Yokluğunun sokağında yürüyorum.
Senden arda kalan hatıraları arıyorum.
Her köşe başında hayalinle avunuyorum.
Dalıp dalıp gidiyorum maziye
Hangi anıya dalsam.
Gözlerim nehir misali akıyor bilinmez uçurumlardan.
Gökyüzüne haykırıyorum yokluğunu.
Gecede sessizliğim boğuyor ruhumu.
Zulmü kendi içimde yaşıyorum.
Sensizlik çölde susuz kalmaktan beter.
Aşkının ateşini yakıyorum her gece beynimde.
Cehennem olmuş yokluğun bedenime.
Gözlerin aklıma geliyor.
Kor gibi yakıyor yüreğimi.
Ruhumda tarifsiz sancıların başladı.
Çığlıklarımı kimseler duymuyor.
Hapsetmiş’im gönlüme seni gören olmuyor..!
Yalnızlığımın harabesinde saklıyorum seni.
Bir gören olmasın bana neler çektirdiğini.
Susuyorum aklıma her gelişinde.
Gözlerin gözlerim oluyor kan ağlıyorum.
Kara yazgıymış’sın alnıma yazılan.
Aşkın siyahıyla beni yakan.
Son sözlerim senden uzak olsun.
Dilerim Rabbim’den Mutlu olursun.

Emre ÖZKAN