Bak gündüz karanlığa teslim olmak üzere.
Senden bir ses yok.
Yoksa sen o bilinmez zaman uykularındamısın.
Nedir bu içe kapanmalar öyle.
Kendine gel uyan artık zaman geçip gitti.
Sende unutulursun geçen zaman misali.
Bir koşu yap bana doğru utandıralım geçmişi.
Kalsın geride kalanlar aksın kendi mecrasında.
Ve sen benim sönmeyen ışığım ol.
Bulut olalım ikimiz gölge misali uyuyalım.
Yağmur gibi düşelim her bir yana mutluluk dağıtırcasına.
Hadi bir gayret uyan artık.
Dizlerine sarılıp kalmak yakışmıyor sana.
Uzat ellerini tut elimden bırakma bir daha.
Yoksa bende kalacağım geçmişin köhne bir yerinde.
Sen bensiz ligi yaşadın kapalı kuytu yerlerde.
Beni de mahkum etme böyle.
Yoksa kaybolup gideceğiz ikimiz.
Uyan artık uyan kendine gel sonrada bana.
Bekletme yeter zaman hızla geçerken.
Vakit bitmeden...

Mehmet DEMİR