gün gecenin koynunda kaybolduğunda
aydınlıklar ölür karanlıklarda
şafağa kim çıkar bilinmez
hayallerinin eşliğinde sessizce gidersin geçmişine
gün ışıyınca yaşadıklarını sayfalara yazarsın

en zor anında kaybolur en yakının da olanlar
o zaman anlarsın hayatın acımasızlığını
umut ettiğin kadardı her şey
yaşamaktı hayatı anlamlı kılan
korkularının esiri olduğunda kaybolup gidersin
unutma gün aydığında bitecek tüm sıkıntılar
vakti geldiğinde sende güleceksin
işte o zaman gülüşlerini yazarım

ben bu hayatı hiç doruklarında yaşamadım
alçaklarda böyle kaybolmamı anlayamıyorum
bende bu yitik zamanların cenderesi içindeyim
vakti gelince anlatırım her şeyi
o zaman sayfalar dolusu yazarım,

olur da gün gelir kaybolursa gülüşlerim
susarsa dudaklarım beni unutma
o sessiz çığlıklar yayılırsa her yere dalga , dalga.
beni başka yerlerde arama
etrafında kayboldum ben
yağmur suları sele dönüp taştığında beni hatırla
yağmurlara karışan gözyaşlarını yazayım,

ay ışığında kaybolduğun o zamanları düşün
doğruların kaybettiği anlar yaşanırken bu hayatta
yanlışları düzeltmenin imkansızlığında
kuruyan gözyaşlarım beni kör etmeden
tanığı olduğum şeyleri yazmalıyım sayfalara
bir gün okunsun diye.

Mehmet Demir
13.01.23 Ankara