Bir ayakucuma, biri başıma
İki taş dikerler biter kederim
Belki gider belki gitmez hoşuma
İşte benim evim burası derim


Kapanır gözlerim çöker karanlık
Hayaller, umutlar silinir gider
Makam, mevki, şöhret hepsi bir anlık
‘Keşke’ler dilimi perişan eder


Çığlık çığlık kopar dilde eyvahım
Biter gün, haftalar; tükenir ayım
Mağfiret ederse Yüce Allah’ım
O kabir de olur benim sarayım


Yalnızlık yurduna bilet alınca
Neden insanların bu evgileri
Dağılır dostlarım yalnız kalınca
Anlarım, sahteymiş o sevgileri


‘Kulum’ deyip silse bütün günahım
Tüm dertlerim birden sevince döner
Sen’dedir umudum Sen’de felahım
Korkular, acılar Sen’inle diner


Lütfüyle cennetten açar pencere
Rabbim; gül bahçesi eder çamuru.
Sözü bile cana büyük cendere
Kabrimi eyleme ateş çukuru


Garip Akgül; geçti ömrün haybeye
İşte hesap günü, durum çok vahim
Derlerse ki ne doldurdun heybeye
Derim; tek güvencem Gafur-ur Rahim.

KEMAL AKGÜL(23.05.2015)