3
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
4786
Okunma

‘Sekiz mart bin dokuz yüz on dokuz’ da
İşgalci Fransız, geldi Kozanlı
Olmak gerekirdi hep teyakkuzda
Ermeni’nin yüzü, güldü Kozanlı
Türk’ün bayrağını indirdi yere,
Yerine paçavra çekti göndere.
Vatansever halkı boğdu kedere
Derin üzüntüye, daldı Kozanlı
Bölmek istediler hep bölüm bölüm
Reva mıydı sana gördüğün zulüm
Her köşe başını tutmuştu ölüm
Öldükçe dipdiri, kaldı Kozanlı
Körpecik canlara kurşun sıktılar
Nice masumları vurup yıktılar
Yanan fırınlara atıp yaktılar
Vatanı uğruna, öldü Kozanlı
İşgale direndi, nice koç yiğit
Kimi sürgün oldu, kimisi şehit
Kuyuya atıldı her gün kaç meyyit
Kuyular cesetle, doldu Kozanlı
Tutsaklık yakışmaz şanlı millete
Oluştu dağlarda gönüllü çete
Esaret derdine yazdı reçete
Çareyi kendinde, buldu Kozanlı
Her türlü işkence zulüm olmuştu
Gasp, yağma, tecavüz vuku bulmuştu
Daha kaybedecek neyin kalmıştı?
Çaresizlik çaren, oldu Kozanlı
Kazmayı küreği alan yürüdü
Düşmanın kalbini korku bürüdü
Defetti; kökünü yerden kürüdü
Küffarın izini, sildi Kozanlı
Yiğitler diyarı olamaz viran
Sığmadı kabına etti feveran
Tarih yazdı; tarih iki haziran
Yurdunu yeniden, aldı Kozanlı
Akgül derki; bugün dertler şutlansın
Sevincin ikiye-dörde katlansın
Toy-düğün yapılsın bayram kutlansın
Davullar-zurnalar, çaldı Kozanlı.
KEMAL AKGÜL(29.05.2013)
5.0
100% (3)