Yorgun ırmaklar gibi durgun gönlüm
Güneşin kahırlı sızısı var yüreğimde
Islak peteklerime kahrı taşıyor arılar
Ben aşk polenleri serpiyorum evrene

Yangın ilmeğinde hicaz bir aldanış an
Tadımlık sevilerin hıçkırığı dudaklarda
Sevdanın şerefine boşalıyor kadehler
Bir kadın çırpınışı yalanın ekranlarında

İpek sarılışlı gecelerin hüzzam ağrısı aşk
Kaktüs yalnızlıklar deltasında mağrur sel
Ateşin ellerinde üşüyorum sensiz nicedir
Menzilimi arıyorum unutulmuş çöllerde

Bakışlarının delik deşik kulelerinde cesedim
Gülüşün kanlı bir apolet şimdi avuçlarımda
Şakaklarımda esmer bir yalnızlık nicedir hayat
Yağmurun iliklerinden boşalıyor delirmiş hüznüm

Sonsuzluk sayfalarından koparıyorum son umudu
Ömrümün derin sularından akıp gidiyor biçare anlar
Her sabah yamalı düşler sürüyorum kırık ruhuma
Olmazlar labirentime vefasızlığı doldurur iken insanlar


Selahattin YETGİN