İtiraf ediyorum; sen benim mantık sızım
Sol yanımın sahibi nabzımın inadısın
Yokluğunda biçare, cahilim, mantıksızım
Çünkü sen varlığınla fikrimin kanadısın

Gözümün bebeğinde aşkın aşikâr hali
Yazdığım her şiirin başlangıcı, finali
Korkum yok yazıyorum okusun tüm ahali
Sen ki şair kalbimin şiirsel miladısın

Senli anlar kutsanmış, günler, aylar şaheser
Varlığın aşk-ı cennet, busen busemde Kevser
Nasıl anlatsın seni benim yazdığım eser
Sen İstanbul Boğazı doğunun Fırat’ısın

Tabiatın ahengi gökyüzümün rengisin
Kalemin kifayette kaybettiği cengisin
Aslı, Şirin, Leyla’nın imgesel mihengisin
Sen şairin mecburu, mısranın Sırat’ısın

Tüm renklerin cümbüşü, ziynetlerin sarısı
Kovan olsa şu kalbim, kraliçe arısı
Yarım olan ne’m varsa tamamlayan yarısı
Ömrüme akit koyan mutluluk beratısın

Sen ruhumu süsleyen duygusal aşk perçemi
Sen ikinci baharım, ömrümün en son demi
Sen mutluluk şifamsın, her yaramın merhemi
Fikrimin ve zikrimin menzili muradısın

İHSAN TURHAN /3 Ağustos 2010